Перейти к содержимому


Ən populyar yazı


#610 Nəcd Əhlindən İncilər

Yazdı Muslih на 14 iyul 2013 - 17:30

Nəcdilərin ən böyük şeyxi, Mücəddid və Şeyxul İslam adlandırdıqları Muhəmməd bin Abdil Vəhhab, Dariyyə qazisi Abdullah bin İsaya yazdığı məktubunda deyir:

 

    وأنا أُخْبِركم عن نفسِي - والله الذي لا إله إلا هو - لقد طلَبتُ العلمَ واعْتقدَ مَن عرَفني أنَّ لي معْرفةٌ وأنا ذلك الوقْتَ لا أعرِف معنى لا إله إلا الله ، ولا أعرِف دينَ الإسلامِ قبلَ هذا الخيْرِ الذي منَّ اللهُ به . وكذلك مَشايِخي ما مِنهم رجلٌ عرَف ذلك ، فمَن زعَم مِن علماءِ العارضِ أنه عرَف معنى لا إله إلا الله أو عرَف معنى الإسلامِ قبْلَ هذا الوقتِ أو زعَم عن مشايِخه أن أحداً عرَف ذلك فقدْ كذَب وافتَرى ولبَّس على الناسِ ومدَح نفسَه بما ليس فيه

 

    "Mən sizə özüm haqqında deyim ki – Ondan başqa ilah olmayan Allaha and olsun – mən elm öyrənirdim və məni tanıyanlar mənim bir şey anladığımı düşünürdülər.

    Halbuki, Allah bu xeyri (öz dəvətini qəsd edir) bəxş etmədən öncə mən "lə iləhə illəllah"ın mənasını və İslam dinini bilmirdim.

    Eləcədə mənim elmdəki şeyxlərim. Onlardan bir nəfər belə bunu (kəlimeyi şəhadətin mənasını və İslamı) bilmirdi.

    Arid bölgəsi alimlərindən kim, bundan öncə (öz dəvətini qəsd edir) "lə iləhə illəllah"ın və İslamın mənasını bildiyini və ya şeyxlərindən bir nəfərin belə bunu bildiyini zənn edərsə yalan danışmış, iftira etmiş, insanları aldatmış və özündə olmayan bir şeylə özünü tərifləmişdir."

 

Qaynaq: Muəlləfətuş Şeyxil İmam Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: 7/187

Məktəbətu İbn Teymiyyə

 

 

    Digər bir məktubunda yenə eyni alimə və onun oğullarına müraciətlə deyir:

 

    وأنتم ومشايِخُكم ومشايخِهم لم يفهَموه ولم يميِّزوا بينَ دينِ محمدٍ - صلى الله عليه وسلم - ودينِ عمرِو بنِ لُحَيِّ الذي وضَعه للعرَبِ

 

    "Sizlər, sizin elmdəki şeyxləriniz, şeyxlərinizin şeyxləri bunu (kəlimeyi şəhadətin mənasını və İslamı) anlamayıblar və Muhəmmədin - sallallahu aleyhi və səlləm - dinini, Amr bin Luheyin ərəblər üçün təsis etdiyi dindən (bütpərəstlikdən) seçə bilməyiblər."

 

Qaynaq: Muəlləfətuş Şeyxil İmam Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: 7/240

Məktəbətu İbn Teymiyyə

 

 

    Təliq: Öncəliklə qeyd edim ki, məktublarla müraciət etdiyi və İslamı anlamamaqla ittiham etdiyi Abdullah bin İsa, böyük hənbəli alimi Şəmsuddin Əs Səfərininin tələbəsidir və öz dövrünün böyük alimidir. Bu sözlərlə həm tələbəsini, həmdə Səfərininin özünü İslamla bütpərəstliyi seçə bilməməklə ittiham edir.

    Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın dediklərinə gəlincə, şeyxin sözündən çıxan "faydalar" yaxşı anlaşılsın deyə onları sıralayaq:

    1. O özü təhsil dönəmində və yaşı irəliləmədən öncə İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını anlamadığını etiraf edir.

    2. Elm aldığı şeyxlərin də, bu ikisinin mənasını bilmədiyini qeyd edir.

    3. Nəcdin bir qismi olan Arid bölgəsinin alimlərindən - bunlar dörd məzhəbin fəqihləridir - bir nəfərin belə İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını anlamadığını qeyd edir.

    4. Bu alimlərin dərs aldıqları şeyxlərdən - bunlar dörd məzhəbin fəqihləridir - bir nəfərin belə də bu iki şeyi anlamadığını, İslamla bütpərəstliyi seçə bilmədiyini qeyd edir.

    5. Öncəki iki bənddə qeyd etdiyimiz sözlərin əksini, yəni alimlərin İslamı və Kəlimeyi şəhadətin mənasını bildiyini iddia edəni isə 4 vəsflə ittiham edir:

    A ) Yalan

    B ) İftira

    C ) İnsanları aldatmaq

    D ) Özündə olmayan şeylə öyünmək.

 

    Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın "tövhidi bilməyən" şeyxlərinin ən məşhurları bunlardır:

 

    1. Atası Abdul Vəhhab bin Suleyman. Uneyzənin fəqihi və qazisi.

    2. Abdullah bin İbrahim bin Seyf Ən Nəcdi.

    3. Muhəmməd Həyat Əs Sindi. Buxarinin səhihinə haşiyəsi mövcuddur.

    4. Əli Əfəndi Əd Dağistani.

    5. Abdul Lətif Əl Afaliqi Əl Əhsai.

    6. Muhəmməd Əl Afaliqi Əl Əhsai.

    7. İsmail Əl Acluni. Məşhur mühəddis.

    8. Muhəmməd Əl Məcmui Əl Bəsri.

    9. Şihabuddin Əl Musuli. Bəsrə qazisi.

    10. Həsən İslambuli.

    11. Zeynuddin Əl Məğribi.

    12. Həsən Ət Təmimi.

    13. Yusuf Alu Seyf.

    14. Abdullah bin Abdil Lətif Əş Şafi.

    15. Abdullah bin Səlim Əl Bəsri.

    16. Sibğatullah Əl Heydəri.




#513 Favzanın Suriya Fətvası

Yazdı Usuli на 18 iyun 2013 - 14:35

Və aleykumussəlam. Favzanın sözlərinə münasibət bildirməklə yanaşı bu mövzuda müsəlmanlara doğru qərarlar verməyə yardımçı olacaq bəzi qaydalarada toxunmaq istərdim.

Favzanın bu fətvada dediyi “Suriyaya getmək caiz deyildir” sözləri iki əsasa dayanır:

1. Suriyada fitnədir.

2. Cihad olsaydı belə ora getmək üçün ana ata, və hökmdarın izni lazımdır.

 

Ümməti köməksiz qoyma yollarında ixtisaslaşmış saray təlxəyinin əsas olaraq zikr etdiyi şeylərin biri reallıqla, digəri şəriətlə əlaqəlidir.

Reallığa gəlincə, biz yazılarımızda dəfələrlə qeyd etmişik ki, bir şey haqqında danışmaq üçün ondan xəbərdar olmaq qaçınılmazdır. Həyatı boyu “məsçid-ev” marşrutundan kanara çıxmamış, önünə qoyulan xəritədə belə Suriyanın tapmaqdan aciz olan bu köstəbəyin, Suriya haqqında danışıb, orada fitnəmi, cihadmı olduğunu müəyyən etməsi qeyri mümkündür. Dolayısıyla belə birisi Suriya haqqında bir qərar verə bilməz. Verdiyi qərarda hər halda yalançıdır. Onun fitnə sözüylə nə qəsd etdiyi isə çox maraqlıdır... Adətən bu kəlimə müsəlmanların arasında çıxan savaşlar üçün istifadə edilir. Orada isə Allaha həmd olsun belə bir şey mövcud deyildir.

 

Gətirdiyi şəri əsasa gəlincə, öncəliklə hal hazırda cihad bütün dünya müsəlmanları üçün fərzul ayn hökmundədir. Fərzul ayn olan cihad üçün valideyn və hökmdar izni şərt deyildir. Xüsusəndə hökmdar, müsəlmanların məsləhətini düşünməyən, həyatı boyu kafirlərin kuklası olmuş bir kimsədirsə. Dediklərimin doğruluğuna əmin olmaq üçün, orta səviyyəli bir fiqh kitabına baxmaq yetərlidir.

Nəticə etibarıyla, Favzanın verdiyi qərar həm reallıq, həmdə şəri yöndən heç bir əsası olmayan yalan, Allaha, rəsuluna və müsəlmanlara xəyanətdir.

 

Toxunmaq istədiyim ikinci əsas, müsəlmanların belə tələlərə düşmə səbəbləri haqqındadır. Ümumiyyətlə aramızda yayğın olan çoxsaylı sindromlardan biri, isminin önünə “alləmə”, “şeyx” və bənzəri titullar düzülən hər kəsin həqiqətən alim zənn edilməsidir. Halbuki onların bir çoxu nəinki alim, adam belə deyillər...

İnsanlar onları alim zənn etmə nöqtəsində xəta etdikdən sonra, ikinci bir nöqtədədə xəta edirlər. Xətaya yol verdikləri ikinci nöqtə təqlid məsələsidir. Onlar təqlidin sərhədlərini müəyyən edə bilməməyin zərərini çəkirlər.

Əsl etibarıyla təqlid təqdir edilən bir şey deyildir. Sadəcə zərurətdə baş vurulan bir yoldur. Təqlid öz imkanlarımızın bitdiyi yerdə başlayar. Favzan günəşə yaşıl deyib deyə, günəşin sarı olduğunu gördüyü halda onun yaşıl olduğuna inanan kimsə muqallid yox, uzunqulaq adına layiqdir. Məsələlərin reallıq yönü hər kəsin özü tərəfindən müəyyən edilə biləcəyi bir şey olduğu üçün, bu nöqtədə təqlid, günəş məsələsində təqlid kimidir. Məsələn hər bir müsəlman qrup, öz nümayəndəsini Suriya göndərib, oradakı savaşın müsəlmanlarla-kafirlər, yoxsa müsəlmanlarla-müsəlmanlar arasında olduğunu müəyyən edə bilər. Əlindəki bu imkanlar varkən, dünya müsəlmanlarının halı barədə kor, kar və lal olan Favzanı təqlid edən kimsənin misalı öz gözünü bağlayıb, kor birindən onu doğru yolla aparmağı rica edən səfehin misalıdır.

Şəri yönə gəlincə mövzuların bir çox haqda, xüsusən cihad mövzusunda qədim rabbani alimlərin kitablarında təfsilatlı şəkildə mövcuddur. Eyni şəkildə sıradan müsəlmanlar belə fiqh kitablarını oxuyaraq Favzan kimilərin onları belə asanlıqla aldatmasına əngəl ola bilərlər.

 

Toxunmaq istədiyim digər bir məsələ daha vardır. Bu da bəzi müsəlmanların ikili standartlarıdır. Məsələn Rəşad Hümbətov və bənzəri cüvəllağılar “Suriyada fitnədir, getmək olmaz” dedikdə onları təhqir atəşinə tutan cihad tərafdarı müsəlmanlar, eyni sözlərin sahibi Favzan və ya başqa bir “alləmə” ləqəbli təlxək olduqda ağızlarına su alıb bu fətvaları görməməzlikdən gəlir və hətta utanmadan Favzan və müsəlmanların namusunu hərraca çıxarmış bənzəri kimsələrə hörmət bəslədiklərini deyirlər. Bu ikili standartı, Allah üçün sevib, onun üçün buğz etmə prinsipilə, səmimiyyətlə uzlaşdırmaq, mümkün deyil... Bu, Allahın Qurani Kərimdə yəhudiləri vəsf etdiyi bir davranışdır.

 

 




#377 “İrtidad və Mürtədin Hökmü” Kitabı

Yazdı Muslih на 02 may 2013 - 02:32

Seyfullah! Yazında bir sual və bir tələb var.

 

Sualın: Yalanları sadəcə göz gəzdirərəkmi gördün?

Cavabım: Bəli! Yalanlar çox olunca sadə bir göz gəzdirmək onların bir qismini görmək üçün yetərlidir.

 

Tələbin: Yalan və müxalif görüşləri zikr et.

Cavabım: Yalan və müxalif görüşlərdən üç ədədini örnək olaraq aşağıda zikr edirəm. Ancaq bu mücərrəd müxalifət deyil, həmçinin alimlərin adından, din mövzusunda yalan danışmaq, insanları dində aldatmaqdır. Belə birisi isə qəti şəkildə cərh edilməlidir.

 

Örnək-1: Kitabın yazarı küfrə düşürən felləri sayarkən deyir:

 

Allah ile kendisi arasında aracı bulunduran, (bu aracılara) bel bağlayan, dua eden ve dilekte bulunan...  

(El-Fetevayi Hindiye 2/258 – El-Bahr-ür Raik 5/129-13)

 

Rədd: Mən qaynaqlardan ikisini seçərək, o bölümlərə baxdım. Verilən səyfə nömrələri hər iki kitabda "Riddət" bölümünün əvvəlidir. Və orada bu cümlələr yoxdur. Əslində cümlələrin Hənəfi fəqihlərinə aid olmadığı, sələfi stilində yazıldığı çox bariz idi. Ancaq yenədə əmin olmaq üçün qaynağa müraciət etdim. Eyni sətirlərin altındakı digər qaynaqlara baxmadım. Ordan nələr çıxar... bunu ancaq Allah bilir...

 

Örnək-2: Kitabın yazarı Namazın tərki haqda danışarkən deyir:

 

Hanbelilere göre namazı terk eden kâfir ve mürtetdir. Malı, müslüman devletin hazinesine verilir. Ve müslüman olmayanların mezarlığına defnedilir. Namazı inkâr ederek terk etmesi ile tembellik yüzünden terk etmesi arasında fark yoktur.

 (İbn Kudame El-Muğni 8/547)

 

Rədd: Hənbəlilərə görə namazın tərki ixtilaflıda olsa bu nöqtə üzərində durmaq istəmirəm. Ancaq müəllifin bu iddiaya İbn Qudəməni qaynaq göstərməsi yalandır. Çünki, İbn Qudəmə bunun əksinə icma nəql edir:
 

ولأن ذلك إجماعُ المسلمينَ ، فإنا لا نعلَم في عصْرٍ مِن الأعْصار أحدًا مِن تاركِي الصلاةِ تُرِك تغسيلُه ، والصلاةُ عليه ، ودفنُه في مَقابرِ المسلمينَ ، ولا مُنع ورثتُه ميراثَه ، ولا مُنع هو ميراثَ مورِّثِه ، ولا فُرِّق بين زوْجينِ لترْكِ الصلاةِ مِن أحدهما ؛ مع كثرةِ تاركِي الصلاةِ ، ولوْ كان كافرًا لثبَتتْ هذهِ الأحكامُ كلُّها ، ولا نعلَم بينَ المسلمينَ خلافًا في أنّ تاركَ الصلاةِ يَجب عليه قضاؤُها ، ولو كان مرتدًا لم يجبْ عليه قضاءُ صلاةٍ ولا صيامٍ
وأما الأحاديثُ المتقدِّمةُ فهي على سبيلِ التغليظِ ، والتشبيهِ له بالكفّارِ ، لا على الحقيقةِ

 

"Çünki, bu (namazı tərk edənin kafir olmadığı görüşü) müsəlmanların icmasıdır. Belə ki, biz - namazı tərk edənlərin çox olmasına baxmayaraq - hər hansı bir əsrdə namazı tərk edənlərdən bir nəfərin belə öldüyü zaman yuyulmasının, cənazə namazının qılınmasının, müsəlman qəbirstanlğına basdırılmasının tərk edildiyini bilmirik. Eləcədə onun varisləri mirasdan məhrum edilməyiblər, oda ona buraxılan mirasdan məhrum edilməyib, ikisindən biri namazı tərk etdi deyə həyat yoldaşları bir birindən ayrılmayıb.
Əgər namazı tərk edən mürtəd sayılsaydı bu hökmlərin hamısı mütləq reallaşardı.
Müs
əlmanlar arasında, namazı tərk edənə qəzanın vacib olduğu haqda bir ixtilaf bilmirik.
Əgər namazı tərk edən bu səbəblə mürtəd olsaydı, nə bir namazın nə də bir orucun qəzası ona vacib olmazdı.
Yuxarıda (namazı t
ərk edənin kafir olduğu haqda) zikr edilən hədislər isə qorxutma və belə birisini kafirlərə bənzətmək mənasındadır, yoxsa həqiqi mənada deyil."


Qaynaq: İbn Qudamə: Əl Muğni: 3/357-358
Riyad: Daru Aləmil Kutub: 1417/1997

 

 

Örnək-3: Kitabın yazarı miras məsələsi haqda deyir:

 

Dört mezheb müslümanın kâfirden, kâfirin de müslümandan miras alamayacağı konusunda ittifak etmişlerdir. (Neylil Evtar 6/83- El-Muğni Ibn Kudame 7/175)

 

İzah: İbn Qudəmənin sözləri müəllifin çatdırdığı şəkildə deyil əksinə qısa olaraq belədir: "Kafir müsəlmandan ittifaqla miras ala bilməz. Müsəlmanın kafirdən almasına gəlincə, alimlərin cumhuruna görə hökm eynidir. Bir qism alimlər isə müsəlmanın kafirdən miras almasını caiz sayıblar". Daha sonra bu görüşdə olan fəqihləri sayır...
 

 

Xülasə kitab analizə tabe tutulub, qaynaqları incələnsə buna bənzər bir çox yalan aşkarlamaq olar. Əslində zamanımı müsəlmanların özlü problemlərinin həllinə vermək istəsəmdə, zaman-zaman bu cür şeylər vaxtımızı alır. Xalq misalında deyildiyi kimi, "bir dəli quyuya daş atır. Onu çıxarmaq üçün yüz ağıllı toplanır".

Sizlərin səmimiyyət səviyyəsini bilsəmdə, sırf insanlar bu cür təhrifçilərdən uzaq olsun deyə bu cavabı yazmağa zaman sərf etməli oldum. Tövfiq ancaq Allahdandır.


  • Murabbit, Abdulğafur, Muhammed və 4 digərləri bunu bəyənir


#2616 İstiğasənin Hökmü

Yazdı Usuli на 15 fevral 2016 - 04:24

بسم الله الرحمن الرحيم

 

Xüsusən tasavvuf əhli arasında yayğın olan bir xəstəlik vardır. Ölü və ya diri şeyxlərə, vəli dedikləri kimsələrə uzaqdan səslənərək və yaxud qəbirləri başında onlardan müxtəlif mövzularda kömək istəmək. Bütpərəstlik yolunun girişi olan bu kimi davranışların İslamda yeri olmadığı aşikardır.

Bu qəlb xəstəliyinin getdikcə yayılması və bu cür münkərlərin bizə də nisbət edilməsi səbəbilə, mövzu haqqında bir məqalə yazmaq, alimlər tərəfindən bunun qadağan edildiyini göstərməklə yanaşı, bu qəlb xəstəliyindən uca Allaha sığındığımızı da vurğulamaq istədik. Tövfiq yalnız Allahdandır.




#937 Yalançılar Ensiklopediyası

Yazdı Muslih на 26 sentyabr 2013 - 13:08

003. Əbu Zeyd ləqəbli sələfi.

 

1. Təhrif Sahibi: Zikr edəcəyimiz təhriflərin sahibi, sələfilərin məşhur dəvətçisi Əbu Zeyddir. Ona qamətin çoxsaylı kseronüsxələrindən biri də deyə bilərik. Əbu Zeydin yalan və təhrifləri hətta şiələr tərəfindən belə ifşa edilsədə, vaizlik etdiyi ortamda yalan cərh səbəbi sayılmadığı üçün hələdə əllər üstündə daşınmaqdadır...

 

2. Təhrifin şəkli: Bu böyük "şeyxin" sadəcə bir vəzinə qulaq asdığım üçün sadəcə oradakı təhriflərin önəmlilərinə işarə etmək istəyirəm. Vəz "Sünnədən uzaq düşənlərin halı" adlanır. Hənəfi məzhəbinin adını belə düzgün söyləyə bilmədiyi halda, Hənəfi fiqhində "dərinləşdikdən" sonra sələfiliyə keçən bu "fəqih" deyir:

 

 

A ) 13: 10 – da məzhəbdə həddən artıq "dərinləşmiş" fəqihimiz and içərək (!) xülasə olaraq deyir: İstədiyiniz Hənəfi kitabını açın, Əbu Hənifənin, Əbu Yusufun, İmam Muhəmmədin mövlud keçirməyi bidət saydıqlarını görərsiniz.

 

Bu yalanın cavabı: Mövlud mövzusunda azacıq araşdırma etmiş birisi bilir ki, İslam aləmində mövlud keçirmə ənənəsi bu üç imamın ölümündən yüz illər sonra meydana çıxmışdır. Dolayısıyla onların bu əmələ bidət demələri mümkün deyil və onlar bu haqda danışmamışlar.

 

B ) 13: 36 – da deyir: Hənəfilərin icmasıyla mövlud bidətdir.

 

Bu yalanın cavabı: Siyaqdan anlaşılan bidətlə şəri mənanı qəsd etdiyidir. Hənəfi alimləri nəinki bu əməlin bidətliyində icma etməmiş hətta, Mulla Əli Əl Qari, Burhənuddin Əl Hələbi, İbn Abidin kimi seçkin alimlər bu əmələ təşviq edən müstəqil əsərlər təlif etmişlər.

 

C ) 13: 44 - də deyir: İbn Abidin mövlud bidətinin ğulat rafizilər tərəfindən ortaya qoyulduğunu və sünnilərin bundan uzaq durmasının gərəkliliyini söyləmişdir.

 

Bu yalanın cavabı: İbn Abidinin bu əmələ təşviq edən məşhur risaləsi bu sözlərlə başlayır:

 

اعلم أن من البدع المحمودة عمل المولد الشريف في الشهر الذي ولد فيه ، وأول من أحدثه الملك المظفر صاحب اربل

قال ابن كثير في تاريخه: كان يعمل المولد الشريف في ربيع الأول ويحتفل فيه احتفالا هائلا ، وكان شهما شجاعا بطلا عاقلا عادلا

 

"Bil ki, Allahın Elçisinin doğulduğu ayda mövlud keçirmək öyülən bidətlərdəndir. Bunu ilk ortaya qoyan Ərbil hökmdarı Məlik Müzəffərdir.

İbn Kəsir tarixində deyir: O, Rabiul Əvvəl ayında mövludu təntənəli bir şəkildə qeyd etdi. Məlik Müzəffər ləyaqətli, şücaətli, qəhraman, ağıllı və adil biri idi..."

 

D ) 14: 15 – də deyir: Hənəfi, Şafi, Maliki məzhəbinə görə saqqaldan götürmək haramdır. Sadəcə İmam Əhməd bir tutamdan artığını almağı caiz görüb.

 

Bu yalanın cavabı: Əvvəla bu üç məzhəbə görə saqqaldan almaq haram deyil. Hətta Şafi məzhəbində racih görüşə görə saqqalı dibindən qırxmaq belə haram deyil. Lakin, qəhramanımızın digər məzhəblərdə "dərinləşməyə" fürsət tapmadan sələfi olduğunu nəzərə alaraq ona sadəcə Hənəfi məzhəbi adından cavab verəcəm.

Həm Əbu Hənifə, həm Əbu Yusuf və İmam Muhəmmədə görə saqqalın bir tutamdan artığını kəsmək sünnətdir. Bu səfehin iddia etdiyi kimi haram deyil! Bu barədə hənəfi alimlərinin görüşü Forumun fiqh bölümündə saqqalla bağlı məqalədə mövcuddur.

 

E ) 29:00 – da deyir: Bunlar fərzdən sonra sünnəti qılıb, sonra zikr edirlər bu bidət Osmanlı vaxtında çıxıb. (Yəni Hənəfi məzhəbində belə bir şey yoxdur)

 

Bu yalanın cavabı: Osmanlı dövləti qurulmadan vəfat edən məşhur Hənəfi fəqihi Məvsili, məzhəbin ən etibarlı kitablarında biri sayılan "Əl İxtiyar" əsərində bu haqda deyir:
 

وكل صلاة بعدها سنة يكره القعود بعدها، بل يشتغل بالسنة لئلا يفصل بين السنة والمكتوبة

 

"Özündən sonra sünnət namazı olan bütün namazlardan sonra oturmaq məkruhdur. Sünnəti qılmalıdır ki, sünnətlə fərz arasında fasilə olmasın"

 

 

Qəhramanımızın sadəcə bu vəzində belə cavab veriləcək bir çox xüsus vardır. Lakin, Allahın dini mövzusunda bu qədər yalan, bir insanın yalançılar ensiklopediyasında fəxri yer alması üçün yetərlidir. Təbii ki, Allahın dini üçün qeyrət çəkən kimsələr qatında...

Əbu Zeydə tövsiyəmiz isə, danışdığı yalanlardan tövbə etdiyini açıqlayacağı bir dərs hazırlamasıdır. (Bu yazının ona təqdim edilməsindən (2012 ci ildən) bir il keçməsinə rağmən Əbu Zeyd tərəfindən heç bir etiraf və üzr bəyan edilməmişdir)
 


  • Abidin, Abdul Hakim, Əbu Ömər Hənəfi və 3 digərləri bunu bəyənir


#804 Yezid bin Muaviyyə

Yazdı Usuli на 07 avqust 2013 - 22:11

Və aleykumussalam və rahmətullah.

Sualına tələb etdiyin şəkildə təfsilatlı cavab verməyəcəm. Çünki buna ehtiyacda yoxdur.

Lakin bu barədə hər ağıl sahibinə faydalı olacaq bir üsul zikr etmək istəyirəm. Biz ümumi mənada insanlara təqlidi tövsiyə etsəkdə, bu işin təfsilatı var. Təqlid bir qayda olaraq insanın öz imkanlarının yetərli olmadığı yerdə zərurətən baş vurulan bir şeydir. Hər insana vacib olan gücü, nisbətində təhqiq etməsidir. Çünki, Allah hər kəsi öz anlayışı səviyyəsində imtahan edər.

Bu ölçünü itirən qardaşlar təqlid ediləcək məsələlərin sərhədlərini gözləmirlər. İnsanlar az qala yatmadan öncə südmü, sumu içməyin daha uyğun olacağını alimlərdən soruşacaq hala gəliblər. Halbuki bu sahədə hökm vermək üçün fiqhi yox, tibbi bilgi tələb edilir.

Bizim müzakirə obyektimiz olan insanların dəyərləndirilməsinə gəlincə məsələnin iki yönü vardır. Sübut və dəlalət. Hansısa hədisin güvənilir olub olmadığı nöqtəsində alimi təqlid etmək, oradakı hadisəni mütləq onun yorumuyla anlamamızı tələb etmir. Əgər bu bizim söz söyləyə biləcəyimiz bir sahədirsə əldəki faktları özümüz analiz edib nəticəyə varmamız ən doğru olandır. 

 

Məsələn bir alim, Müaviyənin Abdur Rahman bin Hassanı diri diri yerə basdırtdığını, İbn Abbasın oğullarını öldürtdüyünü səhih olaraq qəbul etdikdən sonra bu hadisələrə nağıl şəklində “xəlifədə əsl olan haqlı öldürməkdir” və bu kimi təvillər gətirirsə mən o təvili almaq məcburiyyətində deyiləm. Əksinə ortada hamının qəbul etdiyi faktlar üzərində öz analizimi aparıb qənaətə vara bilərəm. Çünki, kiminsə diri diri basdırılmasının, qanuni xəlifə olan Əliyə qarşı gəlinməsinin nə demək olduğunu anlamaq üçün fəqih yox, ağıl sahibi olmaq yetərlidir.

 

Yaxudda Müaviyə tərəfdarlarıyla müxaliflərinin üzərində ittifaq etdiyi bir faktı deyim. Hamıya bəllidir ki, Yezidi qılınc gücüylə krallığa o gətirmişdir. Kimsə bunun səhihliyini inkar etməz. Bu faktı təhlil etmək xüsusi bir elm tələb eləmir. Allahın hikmətdən azda olsa nəsib verdiyi kimsələr bilirki, xilafət müsəlmanların ən stratejik məqamıdır. Ümmətin salahı o məqama ciddi şəkildə bağlıdır. Onun üçün sələf alimlərindən rəvayət edilən sözdə deyilir ki, “qəbul ediləcəyini bildiyim tək duam olsa onu xəlifə üçün edərdim”. Əgər bu fakt işığında Müəaviyəyə münasibət sorulsa mən ümmətə qarşı bundan daha böyük bir cinayət bilmirəm. Əgər biri quduz köpəyi açıb küçəyə buraxırsa, qınaq köpəyə yox sahibinə yönəldilər. Yezidin etdiklərinin bir çoxu hamı tərəfindən qəbul olunur. Bu hadisələrin başında Peyğəmbər şəhərinin yağmalanması, səhabınin qızlarının kafir bərbərilər tərəfindən zorlanıb  hamilə buraxılması, Cənnət cavanlarının seyyidi Huseynin qətli, Kəbənin mancanaqlarla atəşə tutulması və s. cinayətlər vardır.

 

Yəni qayda olaraq bu cür şeyləri dəyərləndirməkdə öz əlimdəki şamı söndürüb, başqasının işığında hərəkət etmə ehtiyacı duymuram. Kim diləyərsə göy üzündəki günəşə gözünü yumub, başqalarının günəşin yoxluğu fətvasına uya bilər. Bizim mövqeyimiz qısa olaraq budur. Bu barədə danışan hər ağıl sahibinin bu haqda öz müstəqil mövqeyi olmalıdır. Tərəzi sahibi olmayan insanın heyvandan bir fərqi yoxdur. İslam tarixini oxuyan kimsə insan qanını donduracaq çox şeylə qarşılaşar...

Məsələ çoxyönlü və genişdir. Ancaq hazırda bu miqdarın yetərli olacağını düşünürəm. Tövfiq Allahdandır.


  • Zeyd, Zeynul Abidin, Fəqirbəndə və 3 digərləri bunu bəyənir


#3 Şəfaət Münazirəsi

Yazdı Muslih на 06 mart 2013 - 06:23

 

سم الله الرحمن الرحيم

 

    Sizlərə günümüzdə aktual olan "Şəfaət" məsələsi haqda kiçik bir münazirə təqdim etmək istəyirəm. Münazirə qeyri profesional olsada içində faydalar vardır.

 

    Münazirin adı: Vəsfi: İddiası:

 

    Günəşlidən Tural - Qalın səsli - Rəsulullahdan ölümündən sonra şəfaət istəmək şirk deyil.

    Suriya tələbəsi Pərviz (Suraxanı) - Normal səsli - Rəsulullahdan ölümündən sonra şəfaət istəmək şirkdir.

 

    Münazirəni bu linkdən mp3 olaraq dinləmək və endirmək mümkündür. Aşağıda isə münazirəni Youtubda izləmək mümkündür.

 

      
 

 

 




#2196 Darul Küfrdə Yaşamaq Küfrdürmü?

Yazdı Usuli на 11 aprel 2015 - 10:01

Va Aleykumussalam. Videoda danışan kimsə "Köhnə Qvardiya"dan Hacıbala adlı şəxsdir. Bu söhbəti elədiyi yer öz standartlarına görədə darul küfrdür. Həmçinin onu şəxsən yaxından tanıyan biri olaraq deyə bilərəm ki, həyatı boyu yaşadığı bütün yerlər darul küfr olub. Hətta hal hazırdada darul küfrdə yaşamağa davam edir. Zikr elədiyi fətvaya əsasən özü və bütün dinləyicilərin mürtədd olması gərəklidir...

 

Buxari və Muslimdə olduğunu iddia etdiyi hədis əslində orada mövcud deyil və ümumiyyətlə bu məzmunlu hədislərin bir çoxu sənəd və məna yönündən problemlidir.

Şəxs olaraq Dini bilgiləri avam səviyyəsində olan bu "tələbənin" ən ibtidai şeylərdən cahil olduğu haqqında daha illər öncə bir video hazırlanmışdı. Diləyən bu linkdən izləyə bilər.

 

Ümumiyyətlə yeri gəlmişkən müsəlmanlara önəmli bir nəsihət etmək istərdim. Bir çox qardaş "elm tələbələri" arasında tərəddüddə qalır, kimə inanacağını bilmir. Bir birinin mütləq şəkildə əleyhində danışan bu tələbələrdən hansıların ciddi, hansıların qeyri ciddi olduğunu müəyyən etməyin bir çox yolu var.

Bu yollardan təhqiqə dayanan, incələmə tələb edənlər avam üçün əlçatmazdır. Dolayısıyla öz dinini qoruması vacib olan avam bu seçim və ələmə əməliyyatında nisbətən daha sadə, gücü çatan üsullara baş vurmalıdır.

Məsələn Azərbaycanda 100 elm tələbəsi varsa bunların 80 ni açıqdan yalan danışan, cəhalətləri danışdıqları hər cümlədə bariz olan kimsələrdir. Avamdan olan kimsə, bir çox hallarda onların yalan və cəhalətlərini, açıq olduğu üçün rahatlıqla görə bilərlər. Bu cür yalançılardan bəzilərini "Yalançılar Ensiklopediyasında" zikr etmişik. Beləcə 80 tələbəni qara siyahıya salaraq, Din mövzusunda azdırılma riskini əhəmiyyətli dərəcədə azaltmış olarlar. Bu, ən bəsit bir örnək idi. Fərqli əqli metodlarla tələbələr içindəki klounları təmizləmək mümkündür... Düşünürəm ki, bu mövzuda yol göstərən bir məqaləyə ehtiyac vardır.

Videodan danışan cahilin yalanını anlamaq üçün heç bir elmi hazırlığı ehtiyac yoxdur. Allaha həmd olsun günümüzdə bir çox tərcümə edilmiş kitab topluma açıqdır. İki fiqh kitabına baxaraq, belə bir icmanın yalan olduğunu müəyyən edə bilərsiniz. Ancaq bizim avam təbəqə təqlidin belə suyunu çıxarıb... Kiminsə açıq yalanını görmək üçün başqa birinin təsdiqinə ehtiyac duyurlar.

 

Hacıbalanın icma iddiasına gəlincə, doğrudur belə bir icma vardır. Ancaq onun iddiasının tam əksinə.

 

Muhəmməd bin Əl Həsən Ət Təmimi (v. 350 h) alimlərin şazz/nadir görüşlərini topladığı ”Nəvədirul Fuqahə” adlı kitabında bu haqda deyir:

 

وأجمعوا أن مَن لحِق بدارِ الحرب لا لتجارةٍ و لا لعبدٍ , لم يكن بذلك مرتدًا , وإن كان مُسيئًا بلَحاقه بهم , إلا الحسن بن صالح رضي الله عنه , فإنه قال : هو به مرتد

 

"15/180: (Alimlər) icma etmişlər: Kim ticarət və kölə məqsədi olmadan darul hərbə getsə, bununla pis davranış sahibi olsa belə dindən çıxmaz/mürtəd olmaz.

Həsən bin Salih – Allah ondan razı olsun – bu icmadan kənarda qalmışdır. O deyir: Bu hərəkətilə sözügedən şəxs dindən çıxar."

 

Qaynaq: Muhəmməd bin Həsən: Nəvədirul Fuqahə: 174

Beyrut: Darul Qaləm: 1414/1993

 

 

Həmçinin belə bir icmanı icma edilmiş xüsuslar haqqında kitab yazan Əbul Həsən İbnul Qattan "Əl İqna fi Məsəilil İcma" adlı kitabında 2016 cı maddədə zikr etmişdir.

 

 

Hənəfilərdən Əbu Bəkr Əl Cəssas (305-370 h /917-980 m) Həsən bin Salihin görüşünə tənqid yönəldərək deyir:

 

وأما قولُ الحسنِ بن صالح في أنَّ المسلِمَ إذا لحِق بدار الحربِ فهو مرتدٌّ , فإنه خلافُ الكتاب والإجماعِ ; لأنَّ اللهَ تعالى قال : { وَاَلَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُوا } فجعَلهم مؤمنينَ مع إقامتهم في دارِ الحرب بعد إسلامهم , وأوجبَ علينا نصرتَهم بقوله : { وَإِنْ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمْ النَّصْرُ } ولو كان ما قال صحيحاً لوجَب أن لا يجوز للتجَّارِ دخولُ دارِ الحرب بأمانٍ وأن يكونوا بذلك مرتدينِ , وليس هذا قول أحدٍ

فإن احتجَّ محتَجٌّ بما حدثنا عبد الباقي بن قانعٍ قال : حدثنا إسماعيل بن الفضل وعبدان المروزي قالا : حدثنا قتيبة بن سعيد قال : حدثنا حميد بن عبد الرحمن عن أبيه عن أبي إسحاق عن الشعبي عن جرير قال : سمعت النبي صلى الله عليه وسلم يقول : { إذَا أَبَقَ الْعَبْدُ إلَى الْمُشْرِكِينَ فَقَدْ حَلَّ دَمُهُ } فإن هذا محمولٌ عندنا على أنه قد لحِق بهم مرتدًّا عن الإسلام ; لأنَّ إباقَ العبد لا يُبيح دمَه , واللَّحاق بدارِ الحرب كدخول التاجر إليها بأمانٍ فلا يُبِيح دَمَه

 

 

“Həsən bin Salihin “Müsəlman darul hərbə gedərsə o mürtəddir” görüşünə gəlincə, Kitaba (Qurana) və İcmaya ziddir. Çünki, Uca Allah buyurur: “Onlar hicrət edənə qədər, iman edib hicrət etməyənlərlə sizin aranızda heç bir vəlayət/dostluq yoxdur” (Ənfal: 8/72)

İslamı qəbul etdikdən sonra darul hərbdə yaşamalarına baxmayaraq Uca Allah onları mömin saymış və onlara yardım etməyi bu ayəsilə bizə vacib qılmışdır: “Əgər Din barədə sizdən yardım istəsələr, sizə yardım eləmək düşər.” (Ənfal: 8/72)

Əgər onun dediyi doğru olsaydı, tacirlərin amanla darul hərbə ticarət üçün girməsinin caiz olmaması və bununla mürtəd olmaları lazım gələrdi. Heç kim belə bir görüş bildirməmişdir.

Əgər birisi Cərirdən rəvayət edilən “... Kölə müşriklərə qaçarsa qanı halaldır” hədisini dəlil gətirsə ...

Bizə görə bu hədis “İslamdan mürtəd olaraq onlara qaçarsa” mənasındadır. Çünki, kölənin qaçışı onun qanını mübah etməz. Darul hərbə bu cür giriş, tacirin amanla darul hərbə girməsi kimidir və dolayısıyla kölənində qanını mübah qılmaz.”

 

Qaynaq: Əbu Bəkr Əl Cəssas: Əhkəmul Quran: 2/305

Beyrut: Darul Kutubil İlmiyyə: 1415/1995
 


  • Yalavac, Əbu Qatadə, Xətib Təbrizi və 3 digərləri bunu bəyənir


#1507 Müaviyə Üzərinə

Yazdı Usuli на 24 mart 2014 - 13:36

Səhabədən Ammar bin Yasir Şamlıları/Müaviyə tərəfdarlarını təkfirdən çəkindirmiş, lakin onların fisq və zülm etdiklərini deməyi uyğun görmüşdür. Bunu Beyhaqi və İbn Əbi Şeybə rəvayət etmişdir. Rəvayətin sənədi haqqında təməl kitablarda məlumat tapa bilməsəmdə, bəzi təhqiq kitablarında "həsən li ğayrih" qeydini gördüm.

 

Hafiz Əbu Bəkr Əl Beyhaqi (384-458 h/994-1066 m) "Əs Sunənul Kubra" adlı hədis məcmuasında deyir:

 

أخبرنا أبو زكريّا بن أبى إسحاقَ أخبرنا أبو عبدِ الله بن يعقوبَ حدثنا محمد بن عبدِ الوهّاب أخبرنا جعفرُ بن عونٍ أخبرنا مِسْعَرٌ عن عبدِ الله ِبن رَباحٍ أن عمّارًا رضى الله عنه قال : لا تقولوا : " كفَر أهلُ الشامِ " ولكن قولوا : فسَقوا أو ظلَموا

 

"Hədis: 16761: Əbu Zəkəriyyə bin Əbi İshaq – Əbu Abdillah bin Yaqub – Muhəmməd bin AbdilVəhhəb – Cəfər bin Avn – Misar bin Abdillah bin Rəbah: Ammar (bin Yasir) Allah ondan razı olsun dedi:

"Şam Əhli (Müaviyə tərəfdarları) küfr etdilər" deməyin! Lakin "fisq etdilər" və ya "zülm etdilər" deyin!"

 

Qaynaq: Əbu Bəkr Əl Beyhəqi: Əs Sunənul Kubra: 8/302

Beyrut: Darul Kutubil İlmiyyə: 1424/2003

 

 

İbnu Əbi Şeybə (159-235 h/776-849 m) "Əl Musannəf" adlı hədis məcmuasında deyir:

 

حدثنا وَكِيعٌ ، عن حَنَشِ بنِ الحارثِ ، عن شيخٍ له يقال له رِياحٌ ، قال : قال عمّارٌ : لا تقولوا : " كفَر أهلُ الشامِ " ، ولكن قولوا : فسَقوا , ظلَموا

 

حدثنا وكيعٌ ، عن مِسْعَرٍ ، عن عبدِ الله ، عن رِياحٍ ، عن عمّارٍ ، قال لا تقولوا : " كفَر أهلُ الشامِ " ، ولكن قولوا : فسَقوا , ظلَموا

 

"Hədis: 38997: Vəki- Hanəş bin Əl Haris - Riyah adlı bir şeyxi: Ammar (bin Yasir) dedi:

"Şam Əhli (Müaviyə tərəfdarları) küfr etdilər" deməyin! Lakin "fisq etdilər", "zülm etdilər" deyin!"

 

"Hədis: 38998: Vəki – Misar – Abdullah – Riyah – Ammar (bin Yasir):

"Şam Əhli (Müaviyə tərəfdarları) küfr etdilər" deməyin! Lakin "fisq etdilər", "zülm etdilər" deyin!"

 

Qaynaq: İbnu Əbi Şeybə: Əl Musannəf: 21/407

Darul Qiblə: 1427/2006
 




#1419 Müaviyə Üzərinə

Yazdı Usuli на 10 mart 2014 - 05:29

Məşhur muhəddis, “Əl Musannəf” sahibi Abdur Razzaq bin Həmmam (126–211 h/744–827 m) Muaviyə haqqında:

 

قال أبو جعفر العُقيْلي : حدثنا أحمد بن بُكيْرٍ الحضْرَمي ، حدثنا محمد بن إسحاق بن يزيد البصْري ، سمعت مخلَدا الشَّعِيرِي يقول   

كنتُ عند عبدِ الرزاق ، فذكَر رجلٌ معاويةَ ، فقال : لا تقذِّر مجلسَنا بذكْرِ ولَدِ أبي سفيانَ

 

“Əbu Cəfər Əl Uqeyli – Əhməd bin Bukeyr Əl Hadrami – Muhəmməd bin İshaq bin Yezid Əl Bəsri: Məxləd bin Əş Şairinin belə dediyini duydum:

Abdur Razzaqın yanındaydım. Bir nəfər Müaviyədən bəhs etdi. Abdur Razzaq dedi: Əbu Sufyanın oğlunun adını çəkərək məclisimizi zibilləmə!”

 

Bu rəvayəti bir çox kimsə nəql etmiş, hətta bəziləri bu rəvayəti Abdur Razzaqı şiəliklə ittiham edərək cərh etmək üçün istifadə etmişlər...

Rəvayətin keçdiyi qaynaqlardan bəziləri: Zəhəbinin “Təzkirətul Huffaz”, “Siyər”, “Mizanul İtidal” kitabları, Uqeylinin “Əd Duafa”, İbnul Cəvzi “Əd Duafa vəl Mətrukin” adlı əsərləri.
 




#1003 Əbu Hənifə və Mürciəlik

Yazdı Usuli на 13 oktyabr 2013 - 21:28

Va aleykumussalam və rahmətullah. Çox aktual və cavablanması önəm təşkil edən bir sualdır. Sualınıza müxtəsər, ancaq ağıl sahibi üçün yetərli bir cavab verməyə çalışacam. Tövfiq Allahdandır.

 

Öncəliklə insanları Əbu Hənifəni tənqidə təşviq edən motivlər haqqında danışmaq istəyirəm. Ümumiyyətlə Əbu Hənifə fəqihlər arasında ən çox tənqidə uğrayanlardandır. Ona hədisi tərk etmək, sünnətə qarşı gəlmək, irca və başqa bir çox ittihamlar yönəldilmişdir. Təbii ki, o da digər insanlar kimi tənqid edilə bilər, məsum deyildir. Lakin biz Əbu Hənifəyə yönəldilən tənqidləri incələdikdə tənqidlərin böyük əksəriyyətinin əsassız olduğunu gördük. Bu tənqidlərin bir çoxu onun üstün zəkasını, elmi nailiyyətlərini, öz fikrini deməkdə heç kimdən çəkinmədiyi, zülmə qarşı mücadilə və başqa üstün özəlliklərini çəkə bilmədikləri üçün,  paxıllıq səbəbilə ortaya çıxmışdır. Sonradan gələnlərin bir çoxu isə, Əbu Hənifə haqqında yetərli bilgi sahibi olmadan, “atalarımızı belə gördük, onların yolundan ayrılmarıq” deyərək öz babalarını təqlid etmişlər...

 

Məsələnin özünə keçmədən irca haqqında qısa bir məlumat vermək istərdim. İrca sözlükdə ertələyib, təxir etmək, və ümid bəsləmək anlamlarına gəlir. Murci kəliməsiylə yerinə görə müxtəlif anlamlar qəsd edilir. Onların məşhurları aşağıdakılardır:
 

1. Əlinin - kərrəmallahu vəchəh – və Osmanın təkfiri haqda fikir bəyan etməmək, tavaqquf etmək.

2. Əliylə - kərrəmallahu vəchəh – savaşan bağilərlə onun arasında hökm verməmək.

3. Əməli etiqaddan sonrakı mərtəbəyə qoymaq.

4. Böyük günah sahiblərinin Cənnətə və ya Cəhənnəmə girəcəyi haqda qərarı Allaha həvalə etmək.

5. Küfrlə birlikdə itaətin fayda vermədiyi kimi, imanla birlikdə üsyanın zərər vermədiyini düşünmək.

6. Əlini - kərrəmallahu vəchəh – xilafət sırasında dördüncü yerə qoymaq.

7. Əməllərin fərziyyətini rədd etmək.

8. Nə qədər maraqlı olsada, hakimlərə silahla qarşı çıxmağı caiz görmək. Əhli hədisdən olan bəzi cahillər Əbu Hənifəni məhz bu səbəblə cərh etmişlər.

Sözsüz ki, bu mənalardan bəzisi bizim rədd etdiyimiz, bəzisi qəbul etdiyimiz şeylərdir. Bu mənaların bəzisinə görə bütün sünnilər Mürciə sayıla bilər.

 

Üzərində durmaq istədiyimiz  əməlin imandan cüz olmadığı görüşü İraq fuqahasının bir çoxunun fikridir. Bu sadəcə Əbu Hənifəyə aid deyil. Hz. Əlinin nəvəsi Həsən bin Muhəmməd, Talq bin Həbib, Amr bin Murrə, Muharib bin Ziyad, Muqatil bin Suleyman, İsa bin Əban, Muhəmməd bin Əl Həsən, Əbu Yusuf Əl Ənsari, Said bin Cubeyr,  Zufər bin Huzeyl, Hammad bin Əbi Suleyman, İbn Rustəm, Hişam bin Yusuf, Qadid bin Cəfər, Muhəmməd bin Səma, Əbu Suleyman Əl Curcani və saymaqla bitməyəcək bir çox alim bu görüşdə olmuşlar. Sonradan gələn fəqih və mütəkəllimlərin əksəriyyətidə İmamın görüşündədirlər.

 

Xüsusən İmamın bu nöqtədə ircayla ittiham edilməsinə gəlincə burada, bu mövzuda qənaətə varmaq üçün bir neçə yolumuz vardır:

1. Maqalat, tabaqat kimi kitabların onu hansı sinfə daxil etdiyinə baxaraq qərar vermək.

2. Bir insanın müəyyən firqəyə nisbət edilməsinin hansı əsaslara uyğun olaraq həyata keçəcəyini təsbit edərək, İmamın Mürciyədən sayılıb sayılmayacağına təqlidlə yox bir mənada ictihadla qərar vermək.
3. İmamın bu mövzuda etirafı.

 

 

Birinci yolun bizi doğru nəticəyə götürəcəyini zənn etmirəm. Çünki, Əbu Hənifəni ircayla ittiham edən alimlər olduğu kimi, onu mudafiə edib ircadan uzaq tutan bir çox alim vardır. Dolayısıyla bizim üçün primitiv belə olsa, heç bir tərcih səbəbi qalmır.

İkinci yola gəlincə ki, buda insanların firqələrə nisbəti mövzusunda əsaslar təsbit etmək və bu tərəzidə Əbu Hənifənin Murci olub olmadığını müəyyənləşdirməkdir, bu təməl yoldur.

 

İndiyə qədər mütaliə etdiyim maqalat kitablarından gəldiyim nəticə budur ki, insanların firqələrə nisbəti mövzusunda dəqiq bir ölçü yoxdur. Firqə təsbiti mövzusundakı qaydalardakı qarışıqlıq göz önündədir və bunu firqələr haqqında ən məşhur kitabın müəllifi Şəhristanı öz müqəddiməsində açıq şəkildə qeyd etdikdən sonra, müəyyən qaydalar gətirərək bu sahədəki boşluğu doldurmağa çalışmışdır.

Elə bu məsələdəki boşluq səbəbilədir ki, müsəlmanlar tarix boyu bir birini ittiham etmiş, müxtəlif firqələrə nisbət etmişlər. Bunun mənfi təsirlərini günümüzdədə müşahidə edirik. İnsanlar müxaliflərini sıradan çıxarmaq üçün sadəcə bir məsələdə müvafiq olmaq və ya olduğu zənni yaratmaqla qarşıdakını Həşəvi, Cəhmi, Mürci, Xavaric və başqa ləqəblərlə “təltif” edirlər. Məsələn dövləti sırf sözlə tənqid etmək belə, Qamətiyyə firqəsinə görə Xavariclik üçün yetərli bir əsasdır. Yaxudda küfr ordusuna qatılan kimsənin küfrə yox, harama girdiyini söyləmək bir çox təkfirçi firqələrə görə söz sahibini mürciə saymağa yetərli bir əsasdır. İnsanları firqələrə nisbət etmək işi o qədər insafsız və üsulsuz aparılır ki, eyni şəhərdə yaşayan otuza yaxın təkfir qruplaşması, sadəcə onlardan bir iki məsələdə ayrılaraq təkfir hökmü vermədikləri silahdaşlarına mürciə adı verə bilirlər. Təəssüf ki, Ümmətin durumu bu qədər trajikomikdir.

Lakin bir firqənin təməl əsaslarını mənimsəyən kimsə onlara nisbət edilmişdir ki, bu ölçüdə qismən nisbi sayıla bilər. Bu kimi sahələrdə qəti qərarlar vermək doğrudan da çətindir. Ancaq bu yol, daha doğru nəticələrə varmaqda birinciyə nisbətdə daha dəqiqdir.

 

Bu barədə qərar vermək üçün yetərli olub olmaması yönündən məsələləri üç qrupda cəmləyə bilərik:

1. Firqədən sayılmaq üçün yetərli əsasları mənimsəmək.

2. Firqədən sayılmaq üçün yetərli olduğu müzakirə edilə biləcək məsələləri mənimsəmək.

3. Firqədən sayılmaq mövzusunda yetərli olmadığı qəti olan məsələləri mənimsəmək.

 

 

İmamın mənimsədiyi əməlin imandan olmadığı, imanın artıb azalmadığı kimi görüşlərdə yerinə görə qismən, yerinə görə tamamən Mürciənin bəzi qollarıyla həmfikir olduğu inkar ediləcək bir şey deyil. Lakin İmamın həmfikir olduğu bu məsələlər yuxarıda təsnif etdiyimiz bölgüdə hansı sinifdəndir? Mən bu kimi məsələlərin qəti şəkildə üçüncü qrupdan olduğu, bu şeylər səbəbilə mürciədən sayılmayacağı görüşündəyəm. Bu görüşümüzü isə belə əsaslandırırıq: Bu qədər bir fikir ortaqlığı Mürci olmağa yetsəydi, qarşı tərəfdə olan əhli-hədisin də Xavaric və Mötəziləylə eyni və hətta yerinə görə daha böyük əsaslarda fikir ortaqlığı, hədisçilərin xavaric sayılmasını tələb edərdi. Lakin təbii ki, onlar bu adı inkar edərlər. Adı inkar etmələri isə, bu qədər bir ortaqlığı nisbət üçün yetərli olmadığı qaydasını ortaya çıxarar ki, bu qaydaya görə Əbu Hənifənin ircaya nisbət edilməsi üçün təəssübdən başqa səbəb qalmaz. Ümumiyətlə bu qədər bir ortaqlıqla insanları başqa firqələrə nisbət etsək, Əhli Sünnət deyilə biləcək heç kimin salim qalması mümkün deyil. O zaman alimlərdən Allahın gözlə görülməsini qəbul etməyənləri mötəzili, Müaviyəni tənqid edənləri rafizi, Xəlifəyə zülm səbəbilə üsyanı doğru sayanı xavaric, namazı tərk edəni təkfir etməyəni Murciə, dəstəmazda çılpaq ayağa məshi caiz görəni Şiə sayaq və bu şəkildə davam edək...

 

Bu üsulun yanlışlığını Hənəfi alimlərindən Ənvər Şah Əl Kəşmiri gözəl bir izahla ortaya qoyaraq müxaliflərə dini ləqəb taxma halına gətirməməyi məsləhət görür və onları öz qoyduqları qaydayla varılacaq nəticənin öz əleyhlərinə olduğu yönündə ilzam edərək deyir:

 

هل هو جزءٌ للإيمان أم لا ؟ فالمذاهب فيه أربعة

قال الخوارج والمعتزلة : إنَّ الأعمالَ أجزاءٌ للإيمان ، فالتاركُ للعملِ خارجٌ عن الإيمان عندهما . ثم اختلَفوا ، فالخوارجُ أخرَجوه عن الإيمان ، وأدْخَلوه في الكفْر ، والمعتزلةُ لم يُدخِلوه في الكفر . بل قالوا بالمنزلةِ بين المنزلتين

والثالث : مذهب المرجئة فقالوا : لا حاجة إلى العمل ، ومدارُ النَّجاة هو التصديق فقط . فصار الأوَّلون والمرجئة على طرفيْ نقيضٍ في الإيمان ، مع اتِّفاقهم على أنَّ فاقدَ التَّصديق كافرٌ ، وفاقدَ العملِ فاسقٌ ، فلم يبقَ الخلاف إلا في التعبير . فإنَّ السلف وإن جعَلوا الأعمالَ أجزاءً ، لكن لا بحيثُ ينعدمُ الكلُّ بانعدامِهَا ، بل يبقى الإيمان مع انتفائها

وإمامُنا وإن لم يجعَلْ الأعمالَ جزءًا، لكنه اهتمَّ بها وحرَّضَ عليها ، وجعَلها أسبابًا سارية في نَماءِ الإيمان ، فلم يهدُرها هَدْر المرجئة ، إلا أن تعبيرَ المُحدِّثين القائلين بجزئية الأعمال ، لما كان أبعدَ من المرجئة المُنكرين جزئيةَ الأعمال ، بخلاف تعبيرِ إمامنا الأعظم رحمه الله تعالى ، فإنه كان أقربَ إليهم مِن حيث نفيِ جزئيةِ الأعمال ، رُمِي الحنفية بالإرجاء

وهذا كما تُرى جورٌ علينا فالله المستعان . ولو كان الاشتراكُ بوجهٍ مِن الوجوه التعبيرية كافيًا لنسبةِ الإرجاء إلينا ، لزِم نسبة الاعتزالِ إليهم ، فإنهم قائلون : بجزئية الأعمال أيضًا كالمحدثين ، ولكن حاشاهم والاعتزال ، وعفا الله عمَّن تعصَّب ونسَب إلينا الإرجاء ، فإن الدينَ نُصْحٌ كلُّه ، لا مُرَامَاة ومُنابذة بالألقاب

 

“(Əməl) imandan bir cüzdürmu yoxsa yox? Bu barədə dörd görüş var:

Xəvaric və Mötəzilə deyir: Əməllər imandan cüzdür/parçadır və əməli tərk edən hər iki firqəyə görədə imandan çıxmışdır. Daha sonrakı mərhələdə onlar ixtilaf etmişlər. Xavariclər əməli tərk edəni imandan çıxarıb küfrə nisbət etmişlər. Mötəzilə isə belə birini küfrə nisbət etməmiş, ancaq “iki mənzil arasında” qalacağını bildirmişdir.

Mürciyə belə demişdir: Əmələ ehtiyac yoxdur. Qurtulmaq üçün sadəcə təsdiq yetərlidir. Beləcə mürciyə və digərləri, təsdiqi olmayanın kafir, əməli olmayanın fasiq olduğu qənaətində ittifaq etməklə bərabər, iman məsələsində əks qütblərdə yer almışlar.

 

Beləcə ixtilaf sadəcə ifadə şəkillərində qalmışdır. Çünki sələf, əməli imandan bir parça saysada, onun getməsiylə imanın tamamının gedəcəyi mənasını qəsd etməmişlər. Əksinə əməl olmasada iman qalar.

İmamımız (Əbu Hənifə) əməli imandan bir parça saymasada, əmələ önəm vermiş, ona təşviq etmiş və imanın (səmərəsinin) artmasında onu təməl ünsür qəbul etmişdir. Həmçinin Mürciyənin elədiyi kimi onu önəmsizləşdirməmişdir.

Ancaq əməlin imandan bir cüz olduğunu söyləyən mühəddislərin ifadə şəkli bizim böyük imamımız Əbu Hənifənin – uca Allah ona rəhmət etsin – ifadə şəklindən fərqli olaraq, əməlin imandan bir cüz olduğunu inkar edən Mürciyənin fikrindən uzaq olunca, Hənəfilər ircayla ittiham edilmişlər. İmamın təbiri əməlin imandan olduğunu nəfy etmə yönündən Mürciyəyə daha yaxındır.

Görüldüyü kimi bu bizə qarşı bir zülmdür. Kömək istənəcək olan ancaq Allahdır.

(Bizə Mürciyə deyənlərə cavabımız belədir) Əgər ifadə şəkillərindən birində ortaq olmaq, bizə irca nisbət etmək üçün yetərli olsaydı, qarşı tərəfə də itizal nisbət edilməliydi. Çünki Mötəzilədə, mühəddislər kimi əməlin imandan cüz olduğunu söyləyir. Lakin onlar itizaldan uzaqdır. Təəssübkeşlik edib bizə irca nisbət edənləri Allah əhv etsin. Dinin tamamı nəsihətdir, ləqəb taxaraq atışmaq, çəkişmək deyil.”

 

Qaynaq: Ənvər Şah Əl Kəşmiri: Feydul Bari: 1/129

Beyrut: Darul Kutibil İlmiyyə: 1426/2005

 

Təsbitdəki üçüncü yolumuz İmamın bu mövzuda etirafı olub olmadığına baxmaqdır. İmam nəinki belə bir şeyi qəbul etmiş, hətta onu belə isimləndirənlərin bidət əhli olduğunu söyləmiş, Mürciənin təməl görüşündən təbərri etdiyini açıqca ifadə etmişdir. “Əl Fiqhul Əkbər” adlı əsərində İmam deyir:

 

ولا نقول إن المؤمنَ لا تضرُّه الذنوبُ ولا نقول إنه لا يدخُل النارَ ولا نقول إنه يخلد فيها وإن كان فاسقاً بعد أن يخرُجَ مِن الدنيا مؤمناً ولا نقول إنَّ حسناتِنا مقبولةٌ وسيئاتِنا مغفورةٌ كقولِ المرجئة

 

“Mürciənin dediyi kimi, Möminə günah zərər verməz, Cəhənnəmə girməz və dünyadan mömin olaraq çıxıbsa, fasiq olsada orada əbədi qalar, yaxşı əməllərimiz məqbul, pis əməllərimiz bağışlanmışdır demirik.”

 

Əbu Hənifə, Osman Əl Bəttiyə yazdığı risalənin sonunda deyir:

 

وأمّا ما ذكرْتَ من اسم المرجِئةِ فما ذنبُ قومٍ تكلَّموا بعدْلٍ ، وسمَّاهم أهلُ البدعِ بهذا الاسمِ ؟ ولكنَّهم أهلُ العدلِ وأهلُ السُنَّةِ ، وإنَّما هذا الاسمُ سمّاهُم به أهلُ شنآنِ ، ولَعَمْري ما يُهَجِّنُ عدلاً لو دعوتَ إليه النَّاسَ فوافقوكَ عليه أنْ يُسمِّيَهُم أهْلُ شنآنِ المرْجئَةَ ، فلوْ كانوا فعلوا ذلكَ كان هذا الاسمُ بدْعةً ، فهل يُهَجِّنُ ذلك ما أخذتَ بهِ من أهل العدلِ ؟

 

“Haqqında danışdığın mürciə adına gəlincə, haqqı/doğrunu söylədiyi halda bidət əhli tərəfindən bu adla adlandırılan, əslində isə ədalət və sünnət əhli olanların bunda nə günahı var? Bu ismi onlara sadəcə nifrət edən (bidətçilər vermişdir).

Ömrümə and olsun ki, sən insanları haqqa dəvət etsən, onlarda sənə uysalar, nifrət edənlərin onlara Mürciə deməsi haqqa zərər verməz. Əgər onlar belə etsələr bu ad (Mürciə) bidət olar. (Onların bu haqsız isimləndirməsi) Sənin haqq əhlindən öyrəndiklərinə zərər verərmi?”

 

İmam özü haqqında irca ittihamını qəti şəkildə rədd etdikdən sonra, ona bu adı verənlərin ədavət əhli bidətçilər olduğunuda söyləmişdir…

 

Qarşı tərəfin cəhalət sərhədlərinin genişliyini ifadə edən digər bir xüsusda budur ki, onlar qədim alimlərin Mürciə haqqında mütləq sözlərini Əbu Hənifəyədə aid edirlər. Halbuki o sözlərin əksəriyyəti əməli gərəksiz sayan, möminin əsla Cəhənnəmə girməyəcəyini söyləyən həqiqi mürciələrə aiddir. Əbu Hənifəyə mürci deyənlər belə onu “sünni mürciə”, “fəqihlərin mürciəsi” olaraq adlandırmaqla, həqiqi Mürciədən ayrı tutduqlarını göstərmək istəyiblər. Şəhristani bunu gözəl bir təsbitlə ifadə edir: Necə ola bilər ki, ömrünü əməllərin fiqhinə həsr edən Əbu Hənifə əmələ önəm verməsin?

 

Burada başqa bir nöqtəyədə toxunmaq istəyirəm. Kralların yanbızını öpməyi din olaraq seçmiş Favzan və bənzəri zındıqlıq bayraqdarlarının Əbu Hənifəyə mürci deməsi doğrudan çox gülüncdür. O Əbu Hənifəyə ki, Abbasilərin qazisi olmamaq üçün canını vermiş, dövlətə üsyan edən Muhəmməd Ən Nəfsuz Zəkiyyəyə beyət etmiş, Əhli beyt imalarının dövlətə qarşı qaldırdığı bir çox üsyana maddi və mənəvi dəstək vermişdir. Bunu vurğulama səbəbim günümüzdə murciəliyin – krallara xidmət olaraq tanımlanmasıdır. İttiham edənə və edilənə baxın. Kralların dinində olan kimdir?


 


  • Muslih, Zeynul Abidin, Xovlani və 3 digərləri bunu bəyənir


#800 Təqlid Haqqında Faydalar

Yazdı Muslih на 05 avqust 2013 - 23:16

Hər kəsi müctəhid etmə kimi utopik bir iddiası olan qardaşlarımızın öz iddialara dəlil olaraq gətirdikləri nəqllərdən biridə Əhməd bin Hənbəlin dediyi bu sözlərdir:
"Məni təqlid etməyin! Maliki, Şafini, Səvrini təqlid etməyin! Onların aldığı qaynaqdan alın".
Bu sözləri əsas alan qardaşlarımız elə zən edirlər ki, bu söz onlar kimi cahillərə deyilib və onlar təqlid etməli deyil, əksinə hökmləri Quran və Sünnədən özləri çıxarmalıdırlar.
Doğrudanmı Əhməd onlara belə şey əmr edib? Gəlin bunu özlərinində ən çox etibar etdiyi və bəzən təqlidi müəyyən mənada tənqid edən İbn Teymiyyədən dinləyək:
İbn Teymiyyə (661–768 h/1263–1328 m) "Əl Fətəvəl Kubra" adlı əsərində belə deyir:

 

وأما مثلُ مالكٍ والشافعيِّ وسُفيانَ ، ومثلُ إسحاقَ بنِ راهويهِ وأبي عبيْدٍ فقد نصَّ في غيرِ موضعٍ على أنه لا يجوز للعالمِ القادرِ على الاستدلالِ أن يقلِّدَهم وقال : لا تُقلِّدوني ولا تقلِّدوا مالكًا ولا الشافعيَّ ولا الثوريَّ وكان يُحِبُّ الشافعيَ ويُثني عليه ، و يُحِبُّ إسحاقَ ويُثني عليه ، ويُثني على مالكٍ والثوريِّ وغيرِهما مِن الأئمةِ ، ويأمُر العامِّيَّ بأنْ يَستَفتيَ إسحاقَ وأبا عبيْدٍ وأبا ثوْرٍ وأبا مُصْعَبٍ ، ويَنْهى العلماءَ مِن أصحابِه ، كأبي داودَ ، وعثمانَ بنِ سعيدٍ ، وإبراهيمَ الحَرْبيِّ ، وأبي بكرٍ الأثرَمِ ، وأبي زُرْعةَ ، وأبي حاتمٍ السٍّجِسْتانيِّ ، ومسلمٍ ، وغيرِ هؤلاءِ أنْ لا يقلِّدوا أحدًا مِن العلماءِ ويقول : عليكمْ بالأصْلِ بالكتابِ والسنةِ

 

"Malik, Şafi, Sufyan, İshaq bin Rahaveyh, Əbu Ubeyd kimilərə gəlincə, İmam Əhməd bir çox yerdə, istidlala qadir olan alimin (müctəhidin) onları təqlid etməsinin caiz olmadığını söyləmiş və belə demişdir: Məni təqlid etməyin! Maliki, Şafini, Səvrini təqlid etməyin! (Onların aldığı qaynaqdan alın).
Halbuki o, Şafini, İshaqı sevər və öyərdi. Həmçinin Maliki, Səvrini və imamlardan digərinidə öyərdi.
Ammilərə (müctəhid olmayanlara) isə İshaq, Əbu Ubeyd, Əbu Səvr və Əbu Musabdan fətva istəmələrini əmr edərdi.
Öz əshabından Əbu Davud, Osman bin Səid, İbrahim Əl Hərbi, Əbu Bəkr Əl Əsrəm, Əbu Zura, Əbu Hatim Əs Sicistani, Muslim və digərləri kimi alimlərə isə alimlərdən kimisə təqlid etməyi qadağan edər və deyərdi: Əsldən, Kitab və Sünnətin özüdən alın/istinbat edin!"

 

Qaynaq: Əhməd İbn Teymiyyə: Əl Fətavə Əl Kubra: 5/98
Beyrut: Darul Kutubil İlmiyyə: 1408/1987

 

 

Təliq: Gördüyümüz kimi, İbn Teymiyyənində iqrarı üzrə, bu söz istinbata qadir olan müctəhidlərə deyilmişdir. Ammi olan qeyri müctəhidlərə isə təqlidi qadağan etməmiş əksinə, fətvaları müctəhidlərdən almağı əmr edərək onları müctəhidlərdən ayrı tutmuşdur!
Bu sözlərilə o, müctəhidlərə müraciət etmişdir.
Nəticə olaraq Əhmədin məzkur sözlərində cahillər üçün bir hüccət yoxdur. Hətta onların əksinə hüccət vardır. Çünki, onlara təqlidi əmr edərdi!
Batil əhlinə öz əllərilə öz əleyhlərinə hüccət gətirtdirən Allaha həmd olsun!
 


  • Muhammed, Rəşad Xaçmazi, Xovlani və 2 digərləri bunu bəyənir


#624 Nəcd Əhlindən İncilər

Yazdı Muslih на 14 iyul 2013 - 23:51

Sələfilərin xüsusi səfehliyi ilə seçilən şeyxlərindən Favzanın saqqalından alan kimsənin elm tələbəsi sayılmadığını söyləyir. Halbuki, alimlərin bir qisminə görə saqqalın dibdən qırxılması haram deyil məkruhdur. Yenə alimlərin böyük əksəriyyətinə görə saqqalı bir tutamdan kəsmək mübahdır. Hətta bəzi hənəfi fəqihləri saqqalı dörd barmaqdan çox uzatmağı haram sayır.

 

 

Sələfi elm tələbələrinin bu fətvanın nəticəsində düşdüyü gülməli anlaşmazlığı isə buradan dinləyə bilərsiniz.

 




#277 "Elm Tələbələrimiz"

Yazdı Muslih на 13 aprel 2013 - 17:36

3. Ömər Cumanov

Bu "elm tələbəsi"nin sadəcə bir dərsdə danışdığı safsatalar çoxsaylı olduğu üçün hamısına işarə etmək uzun sürər.
Bu səbəblə, "sapıq firqələrə" cavab verərək topluma yol göstərən bu "mürşidin" sadəcə bəzi safsatalarına nəzər salaq. O, firqələr silsiləsindən Maturidi məzhəbi haqda verdiyi dərsdə deyir:

1. 03:55 – Hənəfi məzhəbi 16-17 hədis üzərinə qurulub.

Cavab: Bu sözlər açıq aydın yalandır. Hədis sahəsində sadəcə İmam Əbu Cafər Ət Tahavinin yazdığı əsərlərdəki hədislərin sayı 10 000 dən artıqdır. Hənəfi məzhəbi haqda azacıq anlayışı olan kimsə, bu sözlərin açıq yalan olduğunda şübhə etməz.

2. 04:02 – Əhli Sünnəyə yaxın məzhəb Şafinin, ən yaxın məzhəb isə Əhmədin məzhəbidir.

Cavab: Bu sözlərin zahirindən anlaşılan, Quran və Sünnəyə "mütləq" tabe olduqları üçün müəllifin özünü Əhli Sünnə ölçüsü edib, imamları Əhli Sünnəyə yaxınlığa (!) görə təsnif etməsidir...

3. 04: 18 – Əbu Hənifə muhəddis deyildi. Digər üç imam həm fəqih həm mühəddis idi.

Cavab: İmam Əbu Hənifənin heç bir şəkildə cərh edilməmiş hədis şeyxləri 120 – dən çoxdur və İmamın hədis qəbulunda Buxaridən (!) daha sərt və daha məntiqli qaydaları vardır. İmam Əbu Hənifənin həyatı haqda sadəcə bir kitab oxumuş olanlar belə bunu bilir.

4. 05:48 dən 06:20 – Avamın yəni yazıb oxuma bilməyənin təqlid etməsi caiz, yazıb oxuma bilənin təqlid etməsi caiz deyil.

Cavab: Özü mürəkkəb avam olduğu halda avama yol göstərən bu "mürşid" hələdə avamın "yazıb oxuma bilməyən" deyil, ictihad səviyyəsinə çatmayan mənası daşıdığını bilmir. Allahın Üsul elmindən və ağıldan məhrum etdiyi kimsələrdən təhsil alan bir tələbədən ancaq bunu gözləmək olar.

5. 09:57 - Əşarilər Allahın Axirətdə görülməyəcəyin deyir.

Cavab: Əşarilərin Qiyamət günü Uca Allahın görüləcəyini qəbul etdiyi günəş qədər açıq və məşhurdur. Hətta İmam Əbul Həsən Əl Əşarinin bu barədə "Cəvəzu Ruyətilləhi Təalə bil Əbsar" (Uca Allahın gözlərlə görülməsinin cəvazı) adlı bir risaləsi mövcuddur.

 




#2650 Mülahizələr

Yazdı Usuli на 08 mart 2016 - 15:32

Rafizi və Nasibi Şəhadəti

 

Rafizilərlə Nasibilər arasındakı önəmli bənzərlik: Hər ikisi kəlimeyi şəhadətə şəxsiyyət sevgisi əlavə etmişlər.

Rafizilərin əlavəsi:

أشهد أن علياً ولي الله

Şahidlik edirəm ki, Əli Allahın vəlisidir.

 

Nasibilərin əlavəsi:

أشهد أن معاوية خال المؤمنين

Şahidlik edirəm ki, Muaviyə möminlərin dayısıdır.

 

Lakin arada bir fərq var. Rafizilər bunu Azana əlavə ediblər. Sıra nasibilərdədir…


  • Hənif, Abu-Omer-El-Hanefi, Talha və 2 digərləri bunu bəyənir


#2638 Səhabənin Ədaləti - Mülahizələr

Yazdı Usuli на 25 fevral 2016 - 23:44

Sələfilərin “Şeyxul İslamı” Muhəmməd bin Abdil Vəhhab, Osmanın qətli haqda danışarkən deyir:

 

ثم نصَحهم فتمادوا في غَيّهم وجَهالتِهم وشرّهم . فنفاهم معاويةُ عن الشام ، وكانوا عشرة : كُمَيلُ بن زيادٍ ، والأشْترُ النخَعي - مالك بن يزيد -، وعَلقَمة بن قيسٍ النخعي ، وثابتُ بن قيسٍ النخعي ، وجُنْدَبُ بن زُهَيرٍ العامري ، وجُندَب بن كَعبٍ الأزْدي ، وعرْوة بن الجعْد ، وعمرو بن الحَمِق الخُزاعي ، وصَعْصَعَة بن صُوحانَ ، وأخوه زيدُ بن صُوحانَ ، وابن الكَوَّاء

فأووا إلى الجزيرة . واستقروا بحِمْصَ حتى كانت الفتنة التي قادُوها لقتلِ عثمانَ

 

“(Muaviyə) onlara nəsihət etdi, onlar isə öz azğınlıqlarında, cəhalətlərində və şərlərində qalmağa davam etdilər. Muaviyə onları Şamdan çıxardı. Bu qrup on nəfərdən ibarət idi:

Kumeyl bin Ziyad

Əştər Ən Nəxai (Malik bin Ziyad)

Alqamə bin Qeys Ən Nəxai

Sabit bin Qeys ən Nəxai

Cundəb bin Zuheyr Əl Amiri (Cundəb bin Kab Əl Əzdi)

Urvə bin Əl Cad

Amr bin  Əl Hamiq Əl Xuzai

Sasa bin Suhan

Qardaşı Zeyd bin Suhan

İbn Kəvva.

Onlar Cəzirəyə sığınıb, Humsa yerləşdilər. Daha sonra Osmanın öldürülməsi üçün başçılıq etdikləri fitnə baş verdi.”

 

Qaynaq: Muhəmməd bin Abdil Vəhhab: Muxtasaru Sirətir Rasul: 310

Səudiyyə: Vizərətuş Şuunil İsləmiyyə: 1418

 

 

Muhəmməd bin Abdil Vəhhabın azğın, cahil və şərli adlandırdığı bu adamlar kimlərdir?
 

Amr bin  Əl Hamiq Əl Xuzai. Mühacirlərdəndir. Tərcümeyi halını yuxarıda qeyd etmişdik.

Urvə bin Əl Cad. Səhabədir.

Cundəb bin Zuheyr Əl Amiri (Cundəb bin Kab Əl Əzdi). Səhabəliyi haqda ixtilaf edilmişdir. Qalib rəyə görə səhabədir.

Zeyd bin Suhan. Səhabəliyi haqda xilaf var.
 

Allah Rəsulunun bir neçə səhabəsini eyni cümlədə təhqir edən bu şəxsə Rafizi deyilirmi? Yoxsa bu ad sadəcə Muaviyəni tənqid edənlərə xasdır?

“Səhabələr arasındakı bütün məsələlər yaxşıya yozular, onlar ictihad əhlidir” deyənlər, niyə eyni qaydanı Osmanın qatillərinə də aid etmirlər? Bu prinsipə görə Osmanın qatilləri ictihadlarında xəta etdiklər üçün bir savab alıblar...
 




#2325 Kafirlərin Rəhmət Asistentləri

Yazdı Usuli на 23 iyul 2015 - 23:15

بسم الله الرحمن الرحيم

 

İslam dini qaynağından uzaqlaşdıqca, onun əhlində zühur edən zillət paralel olaraq artmaqdadır. Hər ötən il, yeni bir səfeh düşüncə, yeni bir klounadaya şahid oluruq.

İslam adına danışan, özünü ilahiyyatçı, hoca, şeyx və s. adlandıran bəzi səfehlərin davranışlarını uzun zamandır təqib edirəm. Onların davranışında yeni bir təmayül əmələ gəlib... Dünyanın hansısa bölgəsində bir hadisə baş versə, bizim sosyal şəbəkə cəngavərləri, dərhal hadisəylə əlaqəli bəyannamə yayınlayar, terroru və şiddəti qınayar, terrorun günahsız qurbanlarına uca Allahdan bağışlanma və rəhmət diləyərlər... Onlardan bəziləri Çarli Hebdo qurbanları üçün başsağlığı yayınlayıb, hadisə törədənləri şiddətlə qınadı...

Yazdıqları açıqlamanı, dostluqlarına olan üç beş vecsizdən başqa kimsənin oxumadığı bu zavallılardan biri, günlər öncə Türkiyənin Urfa vilayətində baş verən və 31 nəfərin tələf olduğu Suruç partlayışı haqqında yazdığı açıqlamada deyir:

 

"32 nefer terrorun qurbani oldu.Başın sağ olsun Türkiye.günahsız kurbanlara Allah rehmet etsin.Terroru Bütün İslam dünyası qinayir.Allah muslumanlara yardım etsin"

 

İslam aləmi adına danışan, özünün topluma din öndəri kimi tanıdan bu yaltaqlıq abidəsinin dediklərinə diqqət edin! Daha faili məchul olan bir işi dolayısıyla müsəlmanların hesabına yazdıqdan sonra, mənasını belə bilmədiyi, kafirlər tərəfindən dayadılmış bir termin olan Terroru qınayır... Sonrada Terror qurbanlarına Allahdan rəhmət diləyir...

Görəsən başı qumda, digər orqanları çöldə olan bu dəvəquşu hadisədə ölənlərin kimliyi haqda bilgi sahibidirmi? Məgər orada tələf olanların Komunist - Ateist və ya Aləvi kimsələr olduğunu, Türkiyədə İslamla savaşda ən şiddətli kimsələr olduqlarını bilmirmi? Onların müsəlman Kürdlərə qarşı etdiklərin cinayətlərdən qafildirmi?

Ortada bir neçə ehtimal vardır. Ya bizim bu cahil ilahiyyatçı vaqiədən xəbərsiz olduğu üçün orada tələf olanların komunistlər olduğunu bilmir, ya komunistlərin kafir olduğundan xəbərsiz olacaq qədər cahildir, yaxudda kafirlərə bağışlanma diləməyin haramlığından bixəbər bir "alləmə"dir...

Əgər vaqiədən və ya müasir firqələrin görüşlərindən xəbərsizdirsə, başını qumdan çıxararaq bu haqda internetdən asanlıqla məlumat əldə edə bilər. Beləcə öyrənmiş olar ki, Surucda tələf olanlar, küfr əhlinin ən şiddətlilləri, Gey və Ləzbiyan hüququları uğrunda mücadilə verən kimsələr, Allahın, Rəsulunun və münafiqlər xaric möminlərin düşmənləri idi. Duruşunuz olsun!

Yox əgər işin Şəri qismindən xəbərsiz "alləmə"dirsə ona İslamın kafirlər üçün bağışlanma diləmək haqqında hökmünü xatırladırıq.

 

Muhyiddin Ən Nəvəvi (631-676 h/1233-1277 m) vəfat etmiş kafirlər üçün bağışlanma diləməyin icmayla haram olduğu barədə deyir:

 

الصلاة على الكافر والدعاءُ له بالمغفِرة فحرامٌ بنصّ القرآنِ والإجماعِ

 

"(Vəfat etmiş) Kafirə cənazə namazı qılmaq, onun bağışlanması üçün dua etmək Quran ayəsi və icmayla haramdır."

 

Qaynaq: Muhyiddin Ən Nəvəvi: 5/144

Darul Fikr

 

Nəvəvinin hökmə dəlil olaraq zikr etdiyi ayə aşağıdakı kimidir:

 

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُوْلِي قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ

 

"Cəhənnəm əhli olduqları müəyyənləşdikdən sonra, qohumları olsalar belə, Nəbiyə və möminlərə müşriklər üçün bağışlanma diləmək yaraşmaz!" (Ət Tövbə: 9/113)

 

Uca Allahın zikr edilən ayəsində qeyri müsəlmanların bu hal üzrə vəfat etmələri halında, onlar üçün bağışlanma dilənməyəcəyi hökmü açıqdır!

Bu yazımda, hər təbii fəlakətdə, qəzada, vəfat edənlərin dini haqqında bilgi sahibi olmadan baş sağlığı yayınlayan, rəhmət oxuyan "ictimai xadim"lərə də xəbərdarlıq vardır... Tövfiq Allahdandır.
 


  • Xətib Təbrizi, Abu Omar, Əbu Zeynəb və 2 digərləri bunu bəyənir


#1967 Müaviyə Üzərinə

Yazdı Usuli на 21 yanvar 2015 - 19:27

Azərbaycan oxucusuna İbn Həcərin "Buluğul Məram" əsərinin "Subulus Səlam" adlı şərhiylə tanış olan, Hənəfilərdən Alusinin onun haqqında müctəhiddir dediyi məşhur Yəmənli Allamə Muhəmməd bin İsmail Əs Sanani (1099-1182 h/1687-1768) Muaviyə və onun oğlu Yezid haqqında deyir:

 

لقد نسب الأنام إليَّ قولاً      عليهم ربنا فيه شهيد

وقالوا قد رضينا بابن هند     وقلنا إنه رجل رشيد

كذبتم إنه واللّه عندي        لِفِسِّيقٌ وشيطان مَريد

وملعون بما كسبت يداه      كذلك نَجْلُه الطاغي  يزيد

 

"İnsanlar mənə bir görüş nisbət etmişlər

Bu mövzuda Rəbbimiz onlar əleyhinə şahiddir

Bizim Hindin oğlundan (Muaviyədən) razı olduğumuzu

Onun rəşid/normal bir adam olduğunu söylədiyimizi iddia etdilər

Yalan söylədiniz! Vallahi mənim qatımda o bir fissiq/çox fasiq və xəbis şeytandır

Etdikləri səbəbilə lənətə gəlmişdir, eləcə də oğlu tağut Yezid"

 

Qaynaq: Muhəmməd bin İsmail Əs Sanani: Divanul Əmiris Sanani: 127

Mətbəatul Mədəni: 1384/1964

 

Yenə başqa bir şerində deyir:

 

عجبت لقوم ينسبون مقالة  إليَّ كأني لست من نسل حيدر

يظنون أني أجحد الشمس ضوؤها     وأزعم أن الصبح ليس بنير

أأرضى الطليق ابن الطليق وقد بغى   وقاد لحرب المرتضـى كل مجتري

وهل لابن هند غير كل قبيحة   ومن ذا الذي فيه يشك ويمتري

أليس الذي أجرى الدماء مراقة  بصفين من أصحاب خير مطهر

وسب أمير المؤمنين مجاهراً   وألزم أن يملى على كل منبر

فقد عاد لعن اللاعنين جميعه    عليه كذا من سن سنة  منكر

وكم من جنايات جناها تجارياً   وأبرزها جهراً ولم يتستر

أمجتهد يدعى ابن هند محققاً   ومن قال هذا فهو لا شك مفتري

ومن قال هذا فهو فدم مغفل    جسور على قول الجهالة مجتري

وما هو إلا ماكر متحيل      على الملك حتى ناله بتجبر

 

"Mənə demədiyim sözü nisbət edən qövmə təəccüb edirəm

Sanki mən Heydər (Əli) nəslindən deyiləm

Zənn edirlər ki, mən Günəşi, şüalarını inkar edəcəm

Sübhün parlaq olmadığını deyəcəm

Bağilik edən taliq oğlu taliqdən (Əbu Sufyan oğlu Muaviyədən) razımı olacam?

Halbuki Murtadayla (Əliylə) savaşda o buna cürət edənlərin başçısıydı

(Daha sonra Əlinin - kərrəmallahu vəchəh - fəzilətlərini sayır)

Bəs Hindin oğlunun (Muaviyənin) çirkin işlər xaricində bir əməlimi var?

Onun haqqında şübhə edən kimdir?

(Sonra Ammarın öldürülməsi haqda danışır)

Möminlərin əmirini (Əlini) açıq şəkildə söydü

Bunun bütün minbərlərdən oxunmasını vacib etdi

Bütün oxunan lənətlər onun özünə (Muaviyəyə) döndü

Eləcədə kim pis bir iş üçün cığır açıbsa

Onun cürətlə işlədiyi neçə cinayətlər vardır

Ən barizini açıq etmiş, gizləməmişdir

Hindin oğlu (Muaviyə) muhəqqiq bir müctəhid adlanır?

Kim bunu deyirsə, şəkk yoxdur ki iftira atan biridir

Kim bunu deyirsə qafil bir axmaqdır

Cahilcə söz söyləməyə cəsarətlidir

O (Muaviyə) zorla hakimiyyəti ələ alana qədər

Hiylə və məkr işlədən kimsədən başqa bir şey deyil...

(Daha sonra bir çox çirkin əməllərini zikr edir)"

 

Qaynaq: Muhəmməd bin İsmail Əs Sanani: Divanul Əmiris Sanani: 161-162

Mətbəatul Mədəni: 1384/1964

 

Qeyd: Sananinin sözləri o qədər açıqdır ki, bəndlər halında qeyd etmə gərəyi duymadım. Sanani Muaviyəni sadəcə şerlərində tənqid etməmişdir. "Fəthul Xaliq Şərhu Məcmuil Həqaiq" əsərində onu Rəsulullahın və ailəsinin düşməni olan bir Nasibi adlandırır. Həmçinin "Ər Ravdatun Nadiyə" və "İzalətut Tuhmə" əsərlərində onu sərt bir şəkildə tənqid etmişdir.
 


  • Talib, Hənif, Xətib Təbrizi və 2 digərləri bunu bəyənir


#1713 Mülahizələr

Yazdı Muslih на 27 iyul 2014 - 22:21

Ara sıra şirniyyat aldığım bir mağaza var. Ordan aldığım şirniyyatların içindən qoz qabığına bənzər sərt cisimlər çıxır və yeyərkən narahatlığa səbəb olurdu…

Bir gün satıcıya iradımı bildirərək dedim: “Qardaş bu şirniyyatların içinə qoz qabıqları qarışdırırsız, narahatçılığa səbəb olur”. Satıcı nəzakətli şəkildə narahatçılığa bir səbəb olmadığını bildirərək bu qabıqların qoz yox, Antep fıstığı qabığı olduğunu dedi… 


  • Abdul Hakim, Xətib Təbrizi, abdulmucib ibn araz və 2 digərləri bunu bəyənir


#1447 Müaviyə Üzərinə

Yazdı Muslih на 14 mart 2014 - 05:23

Məşhur “Əl Mustədrək” adlı hədis kitabının sahibi Hakim Ən Neysəburi hamımız tərəfindən tanınan biridir. Təracim kitabları onun öygüsüylə doludur. Zəhəbi onu imam, hafiz, mühəddislərin şeyxi, Subki imaməti üzrə ittifaq edilmiş hafiz, Farisi öz əsrində mühəddislərin imamı adlandırmış, İbn Furak kimi mütəkəllimlər onu özlərindən üstün görmüşlər.

Bütün görüşlərində şiələrdən uzaq olan Hakimi bəziləri sadəcə Müaviyəni sevmədiyi üçün Rafizi olaraq isimləndirməkdən çəkinməmişlər... Özlərindən dinləyək:

 

قال ابن طاهر : كان شديدَ التعصُّب للشيعة في الباطن ، وكان يُظهِر التسنُّن في التقديم والخلافة ، وكان منحَرفا غاليا عن معاوية - رضي الله عنه - وعن أهل بيته ، يتظاهر بذلك ، ولا يعتذِر منه

فسمِعت أبا الفتح سَمْكَوَيه بهراة ، سمعت عبد الواحد الملِيحي ، سمعت أبا عبد الرحمن السُّلمي يقول : دخلتُ على الحاكم وهو في داره ، لا يُمكنه الخروج إلى المسجد مِن أصحاب أبي عبد الله بن كرَّام ، وذلك أنهم كسَروا مِنْبرَه ، ومنَعوه مِن الخروج ، فقلتُ له : لو خرَجت وأمْليْتَ في فضائل هذا الرجل حديثاً ، لاسترحتَ من المحنة ، فقال : لا يجيء مِن قلْبي ، لا يجيء مِن قلْبي

 

“İbn Tahir onun batində ciddi şiə mütəəssibi olduğunu, ancaq (digər xəlifələri) önə keçirmə və xilafət məsələsində sünniliyi izhar etdiyini, Müaviyəyə və onun ailəsinə (Yezidi qəsd edir) qarşı aşırı olduğunu, bunu açıqca söylədiyini və ona üzr tanımadığını demişdir.

Əbul Fəth ibn Səmkəveyhdən Heratda dinlədim: Abdul Vahid Əl Məlihi belə dedi: Əbu Abdir Rahman Əs Suləmi dedi:

Əbu Abdillah Əl Hakimi evində ziyarət etdim. (Kərramilərin lideri olan məşhur mücəssim) Abdullah bin Kərramın əshabının əlindən məscidə gedə bilmirdi. Çünki onlar onun minbərini qırmışdılar və onu evdən çölə çıxmağa qoymurdular.

Hakimə dedim: Çıxıb bu adamın (Muaviyənin) fəziləti haqda bircə hədis nəql etsən bu fitnədən qurtularsan. Cavabında dediki: içimdən gəlmir! içimdən gəlmir!”

 

Qaynaq: Şəmsuddin Əz Zəhəbi: Siyəru Aləmin Nubələ: 17/175

Beyrut: Muəssəsətur Risələ: 1405/1985

 

Qeyd: Burada bəzi nöqtələrə toxunmadan keçə bilməyəcəm:

1. Hakim Müaviyəni ciddi şəkildə tənqid edənlərdən olmuş və onun fəzilətini qəbul etməmişdir. Bəziləri bu səbəblə onu Rafizi, bəziləri isə yüngülləşdirərək şiəyə meylli adlandırmışlar.

2. “Cərh imamı” olan bəzi kimsələrin zahirdə bəzi lüzumsuz şeylərə dayanaraq insanları cərh etdiyinə rast gəlmişdim. Ancaq insanların qəlbini oxuyaraq zahirdə sünni, daxildə şiə olduğuna belə qərar verə biləcək qədər mahirləşmiş olanlarına ilk dəfə rastladım...

3. Onlar qatında Rafiziliyin tək ölçüsü Müaviyə və onun zorla müsəlmanların başına keçirdiyi nanəcib oğlu Yezidi sevməməkdir. İstərsən kitabında dörd xəlifənin və Aişənin fəzilətləri haqda bab aç, Müaviyə və Yezidi sevmədikcə Rafizisən.

4. Diqqətinizi çəkmək istədiyim bir nöqtə də bəzi “dini-cinayətkar” qruplaşmaların bu mövzudakı təzyiqləridir. Müaviyə və Yezidi sevmədikcə ev dustağı olmaqdan başqa seçənəyiniz qalmır.

Şübhəsiz ki ev dustağı olmaq, zülm özgürü olmaqdan daha xeyirlidir. Və Əhli Sünnət kiminsə atadan qalma bostanı deyil ki, öz qoyduğu tutarsız ölçülərlə insanları o bostana alsın və ya çıxarsın...

Batil isim dəyişdirməklə batillikdən qurtulmadığı kimi, Haqq da isim dəyişdirməklə haqq olmaqdan çıxmaz!